czwartek, 31 stycznia 2013

Jaki jest twój model wychodzenia z takiego dołka?

http://www.zyciejestpiekne.eu/index.php/lizanie-ran/




Można mówić, że życie jest piękne, a jednocześnie dodać wiele innych słów je określających – ciężkie, trudne, skomplikowane. I tak jest. Mamy ogromne możliwości i szanse, możemy zrobić w zasadzie, co tylko chcemy, ale często w trakcie robienia tego coś nie wychodzi.

Wszyscy to przeżywamy i na pewno wiecie, o czym mówię. Są momenty, gdy coś nie idzie, cały misterny plan wali się w gruzach, okazuje się, że nasz pomysł nie działa. Ja też tak mam. W takich chwilach mam ochotę, niczym kot, zwinąć się w kłębek gdzieś w kącie, obok jakiegoś ciepłego pieca, leżeć, nic nie robić i tylko lizać rany. Straszne uczucie – bezradność, chęć rezygnacji i brak sił. Co w takich chwilach robić? Stać się tym kotem.



Zdjęcie z sieci

Myślisz, że pieniądze rozwiążą twój problem? Spójrz na ludzi bogatych i zapytaj ich, czy są szczęśliwi. Oni ciągle muszą rozwiązywać problemy. W co zainwestować, co zrobić z kontrolą z urzędu skarbowego, co zrobić z niewypłacalnymi klientami, oszukującymi partnerami itp. Dla kontrastu spójrz na biedaka, który kręci się koło dworca i próbuje zebrać parę groszy. To jest dokładnie to samo, tylko wymiar się zmienia.

Krótko mówiąc, nigdy nie będzie idealnie. Zawsze coś się będzie sypać i psuć. Jeżeli przez kilka dni masz chwile spokoju, to znaczy, że czarne chmury zbierają się i coś przyjdzie. Ty masz ten problem rozwiązać.

Nie wszystko musi wychodzić. Wartościowe rzeczy nigdy nie leżą na srebrnej tacy gotowe na schrupanie. Czasem trzeba dostać po mordzie, upaść, poczuć smak przegranej, aby dopiero później coś zdobyć.

Aż w końcu przychodzi ten dzień. W mózgu coś się przestawia i włącza się drapieżca. Ten leniwy i zraniony kot podnosi się z rozgrzanego pieca, napręża kręgosłup, prostuje uszy. Patrzy w stojący obok dzbanuszek i widzi swoje odbicie. Zwykły dachowiec przemienia się w prawdziwego lwa. Wylizał swoje rany i jest gotów walczyć dalej. Zrozumiał, że na pewnych rzeczach jednak mu zależy, i chce dalej o nie walczyć. A te rany i niepowodzenia tylko go wzmocniły. Zeskakuje na ziemię i, machając wesoło ogonem w lewo i prawo, idzie po swoje.



A wy jak rozwiązujecie kryzysy wiary w to co robicie? Jaki jest twój model wychodzenia z takiego dołka? 


                          *************************************

Mądre te teksty no nie?  Dosyć !  Straszne uczucie – bezradność, chęć rezygnacji i brak sił. Słoneczko świeci i śniegi na polach giną. Jeszcze nie idzie upragniona wiosna,luty przed nami ale zawsze to bliżej niż dalej.

 Zwykły dachowiec przemienia się w prawdziwego lwa. 


Wylizał swoje rany i jest gotów walczyć dalej. Zrozumiał, że na pewnych rzeczach jednak mu zależy, i chce dalej o nie walczyć. A te rany i niepowodzenia tylko go wzmocniły. Zeskakuje na ziemię i, machając wesoło ogonem w lewo i prawo, idzie po swoje.

Ach w ramkę to sobie chyba wkleję he he.  Kuśtykam od dziś po swoje-;))


wtorek, 29 stycznia 2013

Powtórka z mojego pierwszego podwórka (bloga)


Szkody wyrządzone złym odżywianiem, są tak niebezpieczne, gdyż rozwijają się w tempie geometrycznym. Najpierw powoli, niezauważalnie, a później przerażająco szybko.
Wytłumaczę to na prostym przykładzie z piaskiem:
Wyobraź sobie, że zaczynasz z 1 ziarnkiem piasku i każdego dnia podwajasz to, co już masz. W ten sposób, drugiego dnia masz 2 ziarnka, trzeciego 4, czwartego 8… Po tygodniu masz 128 ziarenek. Praktycznie niedostrzegalną ilość. Po 2 tygodniach masz już 16,384 ziarenek – lepiej, ale ostatecznie, ile to może być – łyżeczka? 5 dni później…masz już ponad million! 10 dni później, masz 1,1 biliona (bn), a następnego dnia już 2.2 bn ziaren. Po kolejnych 5 dniach, jesteś zanurzony po szyję w 53 bn ziaren piasku. Widzisz już co się stało? W pierwsze 5 dni zebrałaś tylko 32 ziarenka. Teraz, jednego dnia, dosypują Ci na głowę kolejne 53 bn ziaren piasku. A następnego dnia, przydusi Cię dodatkowych 106 bn…itd.
Dokładnie tak wygląda proces uszkadzania Twoich organów wewnętrznych.
Początkowo, przyszłość wydarza się wolniej, niż tego oczekujesz, a później zdarza się dużo szybciej, niż się tego spodziewałaś.
Z każdym kolejnym rokiem, perspektywa zdrowego, szczupłego ciała coraz bardziej się oddala.
Nie piszę o tym wszystkim, żeby Cię torturować. Piszę o tym, gdyż…
To Ty kontrolujesz to, co dzieje się wewnątrz Twojego ciała!
Jedzenie to obosieczny miecz. Z każdym kęsem, albo płacisz cenę albo zbierasz nagrodę.

“Śmierć zaczyna się w wątrobie”
Wątroba jest jednym z najważniejszych organów. W pierwszej kolejności usuwa toskyny, a następnie rozkłada tłuszcze z pokarmów, które jej dostarczasz. W dzisiejszym petrochemicznym świecie, około 90 tyś. różnego rodzaju toksyn atakuje Twój organizm każdego dnia (m.in. plastiki, konserwanty, barwniki, itd.).
Mam niż psychiczny, i dlatego, a może i nie zupełnie dlatego tym postem zatruwam was dziś i ja troszeczkę hehe. Mimo wszystkiego pozdrawiam wszystkich bardzo serdecznie
                                    **********************************
E tam.. He he

Jakoś niżu psychicznego dziś nie mam , i poszukalam coś na utrwalenie tego dobrego dziś mojego samopoczucia. Wprawdzie sobie ten przepis tylko poczytam ale może z was ktoś wypróbuje  i zrobi sobie takie pewnie bardzo smakowite tarteletki, mniam..

Orzechy mają zbawienne działanie dla dobrego samopoczucia i walki ze stresem. Mają wiele przydatnych związków mineralnych i witamin, które pomagają w zachowaniu dobrej formy psychicznej. 

Tartaletki z orzechami włoskimi 

1 puszka (400 g) słodzonego mleka skondensowanego
400 g orzechów włoskich
ciasto:
220 g mąki pszennej
110 g zimnego masła
50 g cukru
1 żółtko
szczypta soli

przepis na 8 tartaletek 
Przygotuj ciasto: do miski przesiej mąkę, dodaj pokrojone kawałki masła, cukier, żółtko i sól. Szybko zagnieć ciasto, uformuj kulę, zawiń w folię i wstaw do lodówki na co najmniej godzinę. Po tym czasie rozwałkuj ciasto, podziel i wyłóż nim foremki. Wstaw do piekarnika rozgrzanego do 220 st. C i piecz około 15 minut, aż będą złociste. Wyjmij i ostudź. Przygotuj masę: orzechy upraż na suchej patelni i niezbyt dokładnie posiekaj. Puszkę mleka wstaw do garnka, nalej tyle wody, by ją przykryła, i gotuj przez 3 godziny, pamiętając, by podczas gotowania uzupełniać poziom wody. Po tym czasie puszkę przestudź i otwórz (w żadnym razie nie otwieraj jej od razu - to niebezpieczne!). Ciepły kajmak wymieszaj z orzechami. Masę przełóż na wcześniej upieczone kruche spody. 

Autor: Tomasz Deker

poniedziałek, 28 stycznia 2013

Już tak do końca mojego życia pozostanie, bo matki już tak mają.



 Zaczepiła mnie na dworcu starsza pani. Wiem, że nieładnie mówić o wieku kobiety, ale pani była naprawdę mocno zaawansowana w latach. Chciała, żebym jej wtaszczył do wagonu dość staromodną walizkę. Zasapany z wysiłku zapytałem: „A dokąd to się pani wybiera? Tak sama? Nie boi się pani?”. Wymieniła miejscowość na drugim końcu Polski. „Kawał drogi, jak na…” wyrwało mi się. „Jak na osobę w moim wieku?” – dokończyła za mnie z lekkim uśmiechem. „No…” – powiedziałem, czując, jak się czerwienię po końce uszu. Mimo to brnąłem dalej: „Że też się tak pani chce”. „Czy mi się chce? A jak mogłoby mi się nie chcieć? Jadę przecież do córki, ona mnie potrzebuje”.

Przeczytałam ten wpis na jednym blogu. Prawda że wzrusza jak się coś takiego czyta?
 To przecież prawda, że nasze dzieci zawsze pozostają w naszych sercach naszymi dziećmi, a ich losy do końca naszych dni nie będą nigdy dla nas obojętne,
 A  nieraz by nas kusiło by coś mądrego (według nas) im podpowiedzieć czy doradzić, ale ja przecież  nieproszona przenigdy tego nie zrobię ,tylko zaliczę kolejną nieprzespaną noc, bo to mi już tak do końca mojego życia  pozostanie, bo matki już tak mają.
Nawet nie pojadę do córki,bo jeszcze zdrowotnie nie jestem na siłach, a potrzebowałaby pomocy, bo zięć w pracy wydelegowany za granicą a Ona tam w tym niewykończonym jeszcze domu z maluchami sama. I nieważne już nawet jak wyglądało to nasze wspólne mieszkanie rok temu. Matczyne serce długo nie wytrzyma i jak to się mówi ,,co było a nie jest nie wpisze się w rejestr" i wszystko wybacza. (choć nie zapomina,co to to nie!)
Teraz tu kończę tą moją poranną kawę i się zastanawiam jaki dziś będzie ten dzień tu u mnie. Na dole jak zwykle koty już czekają na karmę . Maja tam możliwość  wyjścia i wejścia do domu i nawet czasem okoliczne koty przychodzą do kotłowni jak noce sa mroźne tak jak teraz te ostatnie tu były. Podobno idzie lekkie ocieplenie,ale widzę za oknem leciutko prószy śnieg. Dobrze że styczeń się już kończy. Miłego dnia zaglądającym życzę. 

sobota, 26 stycznia 2013

Kompleksy-czy ja wiem, he he ?






Jesteś tego warta?






Ileż to razy słyszymy to zdanie w reklamach .
 Tak naprawdę  nie myślę tak o sobie.Czy ja mam kompleksy?
 Przebojowa to ja nie byłam i teraz także nie jestem. Ale kompleksy, czy ja wiem?
 No miss Świata to ja nie jestem,a patrząc do lustra aż cała czasem trzęsę się na mój widok. Ale czy to kompleks?



Fajna ta tablica. znalazłam to w necie
 My sami, potem dopiero inni.Dużo jest takich ale ja taka nie jestem. 
Czy ja myślę dobrze o sobie- chyba tak, a jak mam niepowodzenie to jakoś nie przychodzi mi do głowy obwiniać   wszystko i wszystkich.
 A wogóle w moim wieku, czy warto jeszcze się zmieniać. Otoczenie się do moich felerów tak przyzwyczaiło,że patrzyliby, delikatnie mówiąc ,lekko zdziwieni na jakąś moją większą odmianę.
 Kiedy byłam młoda, farbowałam włosy nieraz i co tydzień na inny kolor.  Cieszę się dziś  z tego, że nie muszę farbować bo jeszcze nie mam siwych włosów, ale to chyba po kądzieli  Dziadek Paweł podobno był kruczo- czarny, pomimo swoich osiemdziesięciu lat . A moja mama dopiero po dziewięćdziesiątych urodzinach trochę zaczęła siwieć.
. Podziwiam zawsze zaradność, przebojowość i inne podobne takie cechy u innych,mam tego chyba niewiele, tylko ,że samokrytycyzmu u mnie jakoby coraz mniej. Muszę uważać bo to także może pójść w niedobrą stronę. Szczególnie w starszym wieku.
Czasem dobrze mieć koło siebie kogoś, kto krytycznym okiem spojrzy i powie szczerze:.; wiesz moja kochana ,zrób z tym coś. Niestety nie ma jakoś obecnie wokół mnie tych chętnych, no nie tak do końca, bo mój młodszy czasem jest aż  bardzo bezpardonowy wobec mnie(-; Po mojej chorobie taka apatia do mnie wlazła ostatnio,zaczynam się tym już poważnie martwić.
A ta zima jeszcze do tego także raczej zachęca by się zaszywać w pieleszach. Bo skoro na dworze mroźno, to najlepiej pod pierzynką poczekać na ocieplenie i polepszenie nastroju. Ach sami widzicie jak ja tu marudzę. Sobota dziś idę trochę posprzątać. Ruch mi dobrze zrobi na te sztywne kości.

środa, 23 stycznia 2013

„Na chwilę tu jestem i tylko na chwilę…”

http://spotkaniazpoezja4.blox.pl/2012/02/8222Na-chwile-tu-jestem-i-tylko-na-chwile82308221.html

„Na chwilę tu jestem i tylko na chwilę…” - interpretacja wiersza „Urodziny” Wisławy 




Szymborskiej




Wisława Szymborska, Urodziny

Tyle naraz świata ze wszystkich stron świata:
moreny, mureny i morza, i zorze,
i ogień, i ogon, i orzeł, i orzech -
jak ja to ustawię, gdzie ja to położę?
Te chaszcze i paszcze, i leszcze, i deszcze,
bodziszki, modliszki - gdzie ja to pomieszczę?
Motyle, goryle, beryle i trele -
dziękuję, to chyba o wiele za wiele,
Do dzbanka jakiego tam łopian i łopot,
i łubin, i popłoch, i przepych, i kłopot?
Gdzie zabrać kolibra, gdzie ukryć to srebro,
co zrobić na serio z tym żubrem i zebrą?
Już taki dwutlenek rzecz ważna i droga,
a tu ośmiornica i jeszcze stonoga!
Domyślam się ceny, choć cena z gwiazd zdarta -
dziękuję, doprawdy nie czuję się warta.
Nie szkoda to dla mnie zachodu i słońca?
Jak ma się w to bawić osoba żyjąca?
Na chwilę tu jestem i tylko na chwilę:
co dalsze, przeoczę, a resztę pomylę.
Nie zdążę wszystkiego odróżnić od próżni.
Pogubię te bratki w pośpiechu podróżnym.
Już choćby najmniejszy - szalony wydatek:
fatyga łodygi i listek, i płatek
raz jeden w przestrzeni, od nigdy, na oślep,
wzgardliwie dokładny i kruchy wyniośle.


„Urodziny” są datą, rocznicą, która przypomina o tym, że czas płynie. Urodziny zatem nie są powodem do radości, przeciwnie – stają się pretekstem do melancholijnych rozważań o pozycji człowieka w świecie i porządku aksjologicznym. Tym samym godnym uwagi jest powtórna wiwisekcja tego, co służy ukazaniu tego problemu. Utwór jest dwunastozgłoskowcem, co jest dosyć interesujące, gdyż w poezji polskiej ten typ zapisu jest stosunkowo rzadki, zatem można się doszukiwać w zastosowaniu tego metrum dodatkowego sensu. Symbolika liczby dwanaście jest bardzo bogata, lecz w pewnym wymiarze może ona oznaczać tyle co „szczyt, apogeum”, jak godzina dwunasta jest czasem pułapu słońca, do którego zresztą podmiot liryczny się odnosi, tak momentem do szczytowych, najgłębszych rozważań są urodziny.
Konsekwentna rytmizacja wiersza sprawia, że odczytanie go nie tylko nie stanowi problemu, ale ponadto skraca czas jego recytacji. Podczas lektury można odnieść wrażenie, iż „Urodziny” same w sobie są chwilą, że ich lektura jest chwilą, a także podmiot liryczny jest tu przecież „na chwilę […] i tylko na chwilę”. Budowa zatem służy interpretacji, wzmaga poczucie krótkotrwałości i budzi żal, z powodu mizerności i ulotności wypowiadanych słów.


                                       *************************************

   Tak, to kolejne urodziny mojej córki . 24.01. 1981 rok. Tak dawno a tak naprawdę to wcale nie tak dawno.  

 Nie znałam ten wiersz Szymborskiej. Przypadkowo na niego natrafiłam, i na tą ciekawą interpretację.

„Urodziny” są datą, rocznicą, która przypomina o tym, że czas płynie. Urodziny zatem nie są jedynie  powodem do radości, przeciwnie – stają się pretekstem do melancholijnych rozważań o pozycji człowieka w świecie. ale też nie,- i tu moje veto, bo przecież  dzień urodzin to także dla nas chwila radości,i to, że udało nam  przeżyć tyle lat, a nie jednemu niestety,to się przecież nie udało. Wprawdzie jesteśmy tu na chwilę, ale ta chwila niech będzie dla nas jak najdłuższa i jak najbardziej przyjemna, no nie??.

http://www.chronologia.pl/wydarzenie-w19450124ppk05.html

  Ciekawy kalendarz historyczny znalazłam  link powyżej. Chyba go sobie wklepię w moje linki



wtorek, 22 stycznia 2013

Spokojnie patrzysz jak świat się zmienia, Gdyż wiek ci daje MĄDROŚĆ SPOJRZENIA .







Na dobry początek dedykuję Wam , Kochani Seniorzy, fragment zabawnego wiersza:

"SMUTKI I RADOŚCI OBJAWÓW STAROŚCI "

(...) Idę ulicą -ktoś mi się kłania,
Oddaję ukłon- znam przecież drania:
Ta twarz, ten uśmiech i ten błysk w oku, Jakże u diabła on się nazywa?...
Dziura w pamięci. Czasem tak bywa...
Wtedy myśl smutna w głowie się rodzi,
Nic nie poradzisz- starość nadchodzi!(..)
Pogodnie dumam o tej starości...
Czy ona musi stale nas złościć?
Przecież jest piękna. Masz sporo czasu....
Chcesz iść nad wodę, albo do lasu,
To sobie idziesz, nikt ci nie broni.
Z łóżka zbyt wcześnie też nikt nie goni,
Bowiem nie musisz pędzić do pracy,
Jak wszyscy twoi młodsi rodacy.
Co prawda wigor z wolna przekwita,
Lecz po co wigor u emeryta?
Podwyżki pensji już nie wyprosisz,
Należną gaże z ZUS-u poczta przynosi....
Spokojnie patrzysz jak świat się zmienia,
Gdyż wiek ci daje MĄDROŚĆ SPOJRZENIA .
WIĘC WIWAT STAROŚĆ! Niechaj nam służy,
Nawet, gdy trochę chwilami nuży!
Bowiem- jak sądzę - w tym jest rzecz cała,
BY JAK NAJDŁUŻEJ TA STAROŚĆ TRWAŁA !!!!!!!

                                        ******************************************


Każdy z nas ma swoje zycie,
lecz gdy myslami się tu spotkamy,
i mówimy sobie słowo miłe,które wyzwoli z nas wielką siłę....
Dobrze jest nam w tym stanie trwać

,bo cóz możemy tu wiecej sobie dać...
To przeciez PRZYJAŹN jest ,elektroniczna~ taka niewinna,

ale też śliczna......

****
Czyż nie jest pięknie, 

gdy w życia zamęcie masz kogoś....
do kogo... odzywasz się chętnie...?
Przyjaźni nie zważysz na szali, nie zaznaczysz na skali,
Nie zmierzysz centymetrem, ani metrem czy kilometrem.
Przyjaźń to często słowa, to dodająca otuchy elektroniczna rozmowa.
Przyjaźń tu, to wspólne wsparcie, a czasem to tylko łez otarcie .


DZIĘKUJĘ


poniedziałek, 21 stycznia 2013

Pociechy z wnuków, radości, zadowolenia.


Kochane Babcie wraz z bukietem kwiatów

 ślę Wam serdeczne życzenia.

 Zdrowia, 

pociechy z wnuków, radości, zadowolenia.


Kartki na dzien babci



. Słowo miłość jest nadużywane, ponieważ łatwiej jest nam powiedzieć, że 

się kogoś kocha 

niż udowodnić to w prostych codziennych uczynkach, przez zwykłe 

zachowania.





. Najbliższych trudno jest kochać, gdyż są inni niż my, 

mają swoje zalety ale także wady, które są dla nas irytujące. 


A przecież chyba  miłość polega na akceptowaniu bliskich w pełni takimi 

jacy są

 bez względu na ich niedoskonałości.


. Dziękując dziś naszym Babciom wyrażamy wdzięczność za to, że
  
wspierają nas na codzień,

 dają nam nadzieję, gdy wątpimy i pocieszają, 

gdy jesteśmy smutni.

 Wdzięczność za to,

 że są z nami niezależnie od sytuacji i wspierają nas przecież naprawdę z 

całego serca we

 wszystkim  tego co

 robimy.



niedziela, 20 stycznia 2013

Jak się bronić przed grypą?

http://www.vismaya-maitreya.pl/naturalne_leczenie_cebula_-_lek_na_grype.html


Bardzo ciekawe i warto spróbować:
Grypa: W roku 1919 kiedy grypa (hiszpanka) zabiła 40 milionów ludzi( jedną z nich byla także moja prababcia Flora) był doktor, który odwiedzał wiele rolników i ich rodziny aby pomóc w walce z grypą. Na wielu farmach zastał wielu chorych i wielu umarłych.

Doktor trafił na jedną farmę i ku wielkiemu zdziwieniu tam byli wszyscy zdrowi. Kiedy lekarz zapytał co robili, że u nich nie było w ogóle choroby, żona rolnika odpowiedziała, że postawiła w naczyniach nieobieraną cebulę (w skórkach, tam było 2 pokoje). Lekarz nie mógł uwierzyć i zapytał czy mógłby wsiąść jedną cebulę do zbadania pod mikroskopem. Gospodyni dała mu jedną cebulę i kiedy lekarz włożył ją pod mikroskop znalazł w niej wirusy grypy. Było dla niego oczywiste - cebula wchłaniała wirusy. Dlatego cała rodzina była zdrowa.
Ta historia z cebulą miała dalszy bieg.
Pewna fryzjerka w Arizonie mówiła, że jej pracownicy i klienci corocznie chorowali na grypę. W jednym roku postawiła kilka misek z cebulą wokół swojego zakładu. Ku jej zdziwieniu żaden z pracowników nie zachorował w tym roku na grypę.

Trzeba działać (...i nie jest to cebulowy biznes) lecz taki morał: kupić sporo cebuli i umieścić w kręgu domu i w pomieszczeniu, w którym przebywamy. Jeśli pracujesz przy biurku, umieść cebulę z obciętymi końcówkami pod biurkiem lub wyżej. Spróbuj i zobacz co się będzie działo?

Fryzjerka wypróbowała i zobaczyła, że w tym roku nie mieli grypy. Jeśli to pomaga i ochroni twoich najbliższych od choroby tym lepiej, jeśli nawet trafi się grypa, zachorowanie na grypę może być dużo łagodniejsze.
Nie masz nic do stracenia:
wystarczy parę złoty na cebulę!

Lecznicze składniki zawarte w cebuli:
Wszyscy wiemy głównie o dużej zawartości witaminy C, dlatego kiedyś polecano cebulę na szkorbut. Jednak to nie wszystko, co cebula ma w sobie dobrego.

Cebula zawiera jeszcze: związki siarki wzmacniające odporność, saponiny ułatwiające odksztuszanie i zapobiegające odkładaniu się cholesterolu, olejki eteryczne, flawonoidy, witaminy: prowitaminę A, B1, B2, E - witaminę młodości, K, PP, sole wapnia i fosforu potrzebnego kościom, magnezu przeciwmiażdżycowy, potrzebny mięśniom, poprawiający odporność i potrzebny do syntezy wielu enzymów, krzemu, cynku, seleny przeciwrodnikowy i przeciwmiażdżycowy, żelaza potrzebnego krwi, cynk zwalczający wirusy.
Działanie lecznicze cebuli:
- uzupełnia braki składników wymienionych wyżej,
- działa antybakteryjnie, zwalcza bakterie czasem skuteczniej niż antybiotyki,
- zwiększa odporność organizmu, co jest podstawą w profilaktyce i zwalczaniu infekcji wirusowych, w tym infekcji wywołanych przez wirus grypy,
- wspomaga zwalczanie suchego kaszlu dzięki działaniu saponin,
- ostry zapach cebuli pozwala zwalczać kaszel, poniżej sposób na inhalacje cebulowe,
- przeciwdziała miażdżycy, odkładaniu się cholesterolu w naczyniach krwionośnych, obniża ciśnienie krwi,
- zwiększa odporność na nowotwory, przeciwdziała wolnym rodnikom,
- zapobiega procesom starzenia się przez działanie antyrodnikowe,
- działa moczopędnie,
- przynosi ulgę w problemach z żylakami, patrz niżej opis okładów na żylaki i nasiadówki na hemoroidy,
- zmniejsza obrzęki po ukąszeniu owadów,
- wspomaga gojenie ran, odmrożeń i oparzeń,
- zwalcza zaparcia,
- wspomaga leczenie kamicy moczowej,
- zwalcza pasożyty.
Domowe przepisy z cebuli na zdrowie:
Syrop na kaszel i grypę: pokrój 2-3 cebule w kostkę, układaj w słoiku warstwami przesypując cukrem, odstaw na kilka godzin, żeby cebula puściła sok. Gotowy syrop podawaj kilka razy dziennie po 2 łyżki w zależności od potrzeb.

Nasiadówki z cebuli na hemoroidy: W 1/2 l. mleka gotuj 3-4 cebule do miękkości, gdy ostygnie wlej do miski z zrób nasiadówkę.

Inhalacje z soku z cebuli: 1-2 cebule utrzyj na tarce i przełóż szybko do szklanki, połóż na czystej ściereczce, którą wykorzystasz, żeby otoczyć brzeg szklanki i usta i nos. Wdychaj powietrze z nad szklanki nosem a wypuszczaj ustami lub odwrotnie.

Okłady z cebuli na obrzęki po ukąszeniach owadów: Po prostu rozkrój świeżą cebulę i najlepiej zaraz po ugryzieniu np. osy przykładaj na spuchnięte miejsce, gdy cebula nieco obeschnie wyrzuć i przyłóż nowy plasterek.

Nalewka z cebuli: 200g utartej cebuli zalać 1 litrem spirytusu, odstawić na tydzień. Po przecedzeniu pić po łyżeczce na kieliszek wody.
Przeciwwskazania:-chora wątroba, ponieważ cebula jest ciężkostrawna,
ciężka choroba nerek,
-nieprzyjemne wzdęcia i odbijanie po cebuli można zlikwidować spożywając łyżeczkę mielonego kminku lub czarnuszki po zjedzeniu cebuli.

Jak się bronić przed grypą?
Jednym z sekretów natury jest witaminy C. Jej wysoka skuteczność ochronna komórek i pomoc dla układu obronnego, podczas chorób zakaźnych w tym grypy, jest zadziwiająca. Należy szukać wszystkich źródeł witaminy C w naturze: cytryny, żurawiny, czarna porzeczka ... i wiele innych.

Wspaniałym naturalnym środkiem jest czosnek (LINK!) i cebula.

Wspomnienia o moich babciach


Wspomnienia o moich babciach część pierwsza

Moje babcie, jakie były i kiedy żyły.
 Sięgam pamięcią, i tylko pamiętam moją babcię Annę, czyli drugą żonę mojego dziadka ze strony mojej matki .
 Ale to nie moja prawdziwa babcia, a tylko macocha mojej mamy.
Jak to było że się drugi raz żenił.
 To było w czasie pierwszej wojny światowej.
Dziadek na wojnie,a domu moja młoda wóczas jeszcze babcia, z piątką dzieci. Czasy głodu,jak opowiadała  często moja mama.
 Dziadek fasolę w paczkach z Belgii przysyłał.
W domu z tych fasoli igłami wydłubywali robaki, potem tę fasolę babcia gotowała, a dzieci  fasolę zamiast kanapek do szkoły pozabierały, czym wzbudzały zazdrość innych dzieci,
 co teraz trudno to sobie jakoś wyobrażać.
 A gdzie to było? Ano tu, w naszych Gliwicach na naszym Górnym Śląsku,
 skąd moje korzenie z dziada pradziada.
No i zmarło się potem nagle mojej babci Agnieszce, mamie pięciorga dzieci.
Serce najwidoczniej nie wytrzymało tego wszystkiego.
W pewień piątek położyła się w południe bo się słabo poczuła , a jak dzieci poszły ją budzić już nie żyła.
 Miała 36 lat, a jej najmłodsze dziecko,córeczka Luiza miała niecałe jeszcze cztery latka.
Zawsze o niej pamiętam 18 stycznia w dniu jej urodzin.Zmarła w marcu,ale dokladnej daty nie znam.
 Pochowana jest w Kędzierzynie,skąd pochodzila i mieszkała jej rodzina, i moja prababcia Flora, o ktorej napiszę  następnym razem.
Była ładną kobietą ale nie za bardzo fotogeniczną. Mam ja na zdjęciu ślubnym ,które to zdjęcie sfotografowałam moją komórką i je tu pokazuję. Pochodziła z rolniczej zamożnej rodziny i wyszła za mąż za urzędnika państwowego dlatego potem mieszkali w śródmieściu Gliwic.
                           ********************************

http://www.mmsilesia.pl/242652/2009/1/18/slask-dawniej-i-dzis-gliwice-na-starej-pocztowce?category=photos

http://www.skyscrapercity.com/showthread.php?t=581618

Gliwice wczoraj i dzis na pocztówkach mozna zobaczyc kliknąwszy na link powyżej

                                 ************************


Wycinek ze ślubnego zdjęcia , babcia ma 20 lat.
To większe ,to wycinek ze zdjęcia rodzinnego w roczek najmłodszej córeczki ,czyli 3 lata przed śmiercią. Obok moja mama , ma tu 11 lat.
A ten przystojniak, to najmłodszy brat mojej babci a pani w kapeluszu jego żona . Ich wnuk bardzo interesuje się historią naszego rodu grzebał wiec  w archiwach, i wiele ciekawostek mi opowiadał o których nie wiedzialam.
(Zdjęcia to początek lat dwudziestych ubieglego wieku.Fotogafowałam je przy pomocy mojej komórki, stąd ich  zła jakość)

cd. tego tematu, kliknąć na mój drugi blog
http://lipeczka.blogspot.com/

sobota, 19 stycznia 2013

Specjalnie na Dzień Babci.

Uwaga  zaglądający tu do mnie,ten blog pisze babcia, i to już taka bardzo leciwa BABCIA

"

 


Super tort



Nowoczesna Babcia, nie założy kapcia,


woli getry od spódnicy, gdy zje ciasto, zaraz 


ćwiczy”. To słowa popularnej piosenki, którą 

śpiewają dzieci 



specjalnie na Dzień Babci.



 Współczesna babcia jest aktywną kobietą, uprawia sport, dba o siebie i zdrowo się odżywia.



 Śledzi najmodniejsze trendy, surfując w Internecie.



 Z wdziękiem prezentuje się  w  kostiumie czy sportowym dresie i adidasach.







                                                    **************************








I ta druga strona medalu często w tym dniu przemilczana





Dopóki babcia i dziadek jest krzepki, to jest OK. 

Tylko jak babcia zostanie sama, chora i niedołężna, to córka czy syn do 

domu jej nie weźmie by czuła się 

bezpieczna – bo nie pasuje do salonu i mebli..

 Raczej do Domu Opieki Społecznej. To tak jak oddaje się niepotrzebnego 

psa do schroniska.

                                             ************************

http://www.przewodnik-katolicki.pl/nr/spoleczenstwo/niekochana_starosc.html

Smutna starość

Starość według Pisma Świętego to dar Boży i błogosławieństwo,

 okres, w którym powinniśmy cieszyć się owocami naszej pracy i czerpać radość z kontaktów z bliskimi. Rzeczywistość jednak daleka jest od biblijnej i poetyckiej wizji złotej jesieni ludzkiego życia.
 Zmiany cywilizacyjne, ekonomiczne, społeczno-ustrojowe ostatnich kilkunastu lat w Polsce jakby usunęły w cień problemy dotyczące ludzi starych. Starość to często bieda i choroby.
 To samotność i cierpienie ukryte za zamkniętymi drzwiami domów. Starość jest nieestetyczna i niemedialna, pomarszczone twarze budzą niesmak i nie mają prawa zakłócać nam dobrego samopoczucia swą natrętną obecnością. 



Niekochani, niepotrzebni 

Jak długo są sprawni fizycznie, tak długo wykorzystuje się ich do prowadzenia domu, do opieki nad dziećmi. 

Kiedy jednak dzieci podrosną lub pojawi się niepełnosprawność, stają się zbędnym balastem.
Oddaje się ich najchętniej do szpitali, bo za pobyt w domach opieki społecznej trzeba płacić.
 Są jak żywe przedmioty. 
Współczesny świat z coraz większą natarczywością proponuje eutanazję jako rozwiązanie w trudnych sytuacjach. 

Czy nie mają nic do powiedzenia?

 Za nimi dwukrotna powojenna odbudowa Polski, 
wojny i obozy.


Obrazek znalazłam w sieci
 Ich przeszłość naznaczona jest walką, cierpieniem i wyrzeczeniem. 


Przed nami... starość

Starość jest w życiu człowieka nieunikniona i – jeżeli nie zabierze nas przedwczesna śmierć – za jakiś czas ten problem będzie dotyczył także nas. 


Wypieranie jej ze świadomości nic nie da, musimy się z nią zmierzyć.

 „Starość się Panu Bogu nie udała” – słyszymy często. 

Wszyscy na ogół chcemy doczekać starości i mamy nadzieję na długie życie.

 Paradoksalnie jednak równocześnie tej wyczekiwanej starości boimy się,
i nie chcemy przeżywać jej niedomagań. 

czwartek, 17 stycznia 2013

To może zrobić sobie taki keks?



http://www.paulinakolondra.pl/blog/?p=7285

Macie może jeszcze bakalie od świąt? To może zrobić sobie taki keks? Osobiście jeszcze nigdy nie piekłam takie ciasto i kupuję je gotowe w naszej ciastkarni. Ale ten tu przepis mnie zaskoczył prostotą wykonania, to kto na ochotnika he he . Ja ze swej strony jeszcze długo nic nie upiekę, bo jeszcze nawet od świąt mam zamrożone drożdżowe ciasto i kawałek keksa także jeszcze mam. Coś słodkie mnie jakoś po tych makówkach i moczkach świątecznych nie kusi. Straszliwie ciągnie mi się ten styczeń przez to ze nie wychodzę z domu. Wczoraj młodszy zabrał mnie na zakupy do Tesco bo sam musiał robić dla siebie zakupy. Kupiłam głównie owoce i środki czystości bo tego już mi brakowało. Oj za kilka minut północ. Czas iść spać.

                                         *************************
Piekła baba keks, 
zrobił się zakalec
jak plaskaty grzyb 
i chudy na palec.
Pedziołech Marynie 
cóż ty za stworzynie,
można by się wściec 
bo ty nie umiesz piec. 

Wspomniało mi się to jakoś teraz tak przy czytaniu tego posta he he.

W kuchni moi synowie także sobie lepiej radzą w pieczeniu ciasta od swoich żon. Szczególnie mój młodszy syn uwielbia piec i robi to bardzo dobrze. Podoba mi się to równouprawnienie wśród młodych także  w kuchni.



  • Trzeba się nauczyć ponosić porażki. Nie można stworzyć nic nowego, jeżeli nie potrafi się akceptować pomyłek. - Charles Knight
     
  • Ludzie, którzy tracą czas czekając, aż zaistnieją najbardziej sprzyjające warunki, nigdy nic nie zdziałają. Najlepszy czas na działanie jest teraz! - Mark Fisher
     
  • Jeżeli chcesz kochać świat, zbawiać go i karmić, to wspaniale. Lecz najpierw pokochaj i nakarm siebie. - Stuart Wilde


A dziś jedno z najszybszych ciast. Keks mojej mamy, którym raczyliśmy się w weekend. Lubicie keks?
To może zrobić sobie taki keks? 

http://lipeczka.blogspot.com/ 

Kliknijcie na ten link powyżej Tu znajdziecie ten przepis bo jakoś inaczej nie chciał mi się wpisać.

Archiwum bloga