poniedziałek, 15 lipca 2013

przepraszam ale dziś wspominam sobie

Bez granic

Adam Asnyk
    Potoki mają swe łoża -
    I mają granice morza
    Dla swojej fali -
    I góry, co toną w niebie,
    Mają kres dany dla siebie,
       Nie pójdą dalej!
    Lecz serce, serce człowieka,
    Wciąż w nieskończoność ucieka
    Przez łzy, tęsknoty, męczarnie
    I wierzy, że w swoim łonie
    Przestrzeń i wieczność pochłonie
       I niebo całe ogarnie.



    Róża z mojego ogrodu

    ***********
    Pozostały mi wspomnienia, i już tylko te dobre z tych wspólnie przeżytych lat.





     Dziś skończyłby 80 lat.(Ale by się działo, bo uwielbiał zabawy i imprezy a na brak do tego chętnych nigdy nie brakowało  tylko jak nadeszły czasy choroby nie było już chętnych do odwiedzin niestety)

    Tak, to prawda,że,,Lecz serce, serce człowieka,

    Wciąż w nieskończoność ucieka"...

    Idę na cmentarz




Archiwum bloga