Język czeski charakteryzuje się jedną, dominującą właściwością, jest mianowicie porażająco śmieszny.
Osoby cudzoziemskie mające z nim kontakt foniczny (ale często i graficzny) doświadczają sensacji żołądkowych niczym po zjedzeniu
knedliczków (knědličký), a nawet lądują na krótkotrwałej obserwacji w najbliższym szpitalu psychiatrycznym (ąpitalný odąajbový přibiteknebo můzhovnickove nemocnice).
[edytuj] Zdrabnianie
Istotną cechą czeskiego jest również usilne zdrabnianie wszystkiego, co tylko się da. Zasadę tę ilustrują poniższe przykłady:
- szkoła – ąkoličká
- gówno – hovínko
- flaga/parasol – ąmatička na patičku
- czekolada – kakaová destička
- telefon komórkowy – ukradená cihlička
- denaturat – fioletová napitečka
- spodnie dresowe – ąelesticské drehové vorečký
- łódź – ďuravá lůpinká
- gimnastyka – zdrvotné vyhybaský
- zegarek – hodinek
- czapka – nahlavník
- chusteczka do nosa – smarková ąmatička
- stanik – cycková výhoda
- krzesło – poddupica
- frak – obustronni dupohlast
- itd.
Znalazłam to w sieci. Niesamowicie śmieszne dla nas. Ale może nasz język i dla Czechów jest podobnie śmieszny.