A boło to we kar­na­wale

http://kopruch.blazejczak.eu/2012/01/jak-zech-sie-na-muzyka-rychtuwol/

Jak żech sie na muzyka rychtuwoł

Opowiadania

przez Jorguś

Powiym Wom, moi roz­to­mili, jak żech sie na muzyka za kawa­ler­skich casow wybiy­roł ze mojom lip­stom Trudlom, a boło to we kar­na­wale roku pań­skigo… niy tego niy powiym, bo sie pora­chu­je­cie wiela tyz to moga mieć lot a mom ich… no przyńdźmy do sprawy. Tak ongy­fer boło to przed mojom żyniac­kom i bołech wtedy mody i niy­piykny jako i dziś, ale to do rzecy niy przi­no­leży.

Miyszkołech we takym fami­loku co sie teroz blo­kym nazywo, co mi sie nic a nic niy podobo, bo bloki mi sie inacy i smutni koja­rzom. Ancug wisioł wypu­cu­wany na biglu we śranku, halbki wyglan­cu­wane stoły wele nachtiszla, ślips wisioł na krołn­lojch­trze a jo sie goloł na glanc przed tro­cha świdra­tym zdrza­deł­kym. Coby sie wpra­wić w dobro sztima kar­na­wa­łowo, toch sie gwiz­doł na prze­mian z mojym cyzym tanzsz­la­gry i łod casu do casu szlu­ko­łech sie ze lagerki jasnego piwka. Noroz wtoś zazwo­nioł do dźwiy­rzi.

– Jezderkusie coz robić? Bołech ganc goły, jak to przi goly­niu — wiy­cie?

Myślołech, że to moja Trudla juz przi­la­zła mi noprze­ciw. Niywiela ponad to myślący, łotwiy­rom dźwiy­rze. Żodnego niy ma za niymi. Wystawiom łeb za dźwiy­rze, gawca w lewo, w prawo. No żodnego niy widza. Noroz zro­bioł sie cug i za dupom zatrza­sły mi sie moje dźwiy­rze. Jo goły na siyni ino ze brzi­twom we ryn­cy­sku i z namy­dlo­nym pyskym.

– Jeronie, coz teroz robić? We pomiysz­ka­niu przeca żodnego niy ma.

Dźwiyrzi brzi­twom niy łotwo­rza, bo zomek mom sto­mi­loń­ski, futrziny ze moc­nego dębu, zowiase żech niy­downo przed zło­dzie­jami zaszto­pu­woł driny bol­cami. Nic mi do łeba mon­drego niy przi­cho­dzioło. We tym momyn­cie sły­sza, że z dołu wtoś idzie na wiyrch. Gefnołech bez gelyn­der — to szli betlyj­ko­rze, bo jak roz boł przeca cas kolyn­du­wa­nio.

– Coz robić? Niy moga dzie­cy­skom tak sie nagi poko­zać, bo zgor­szy­nio nasieja na cołko ulica i bydzie łostuda jak dio­bli.

We tym stra­chu i sztra­mongu zazwo­nio­łech do moji som­siadki Kowolicki ze nadzie­jom, że mi pożyco jakiś werk­cojg i sie gibko moje dźwiy­rze łotwo­rza. Zwonia, zwo­nia i po cwor­tym zwonku drzwi sie łotwo­rzoły. Jak mie Kowolicka łobo­coła — tak padła zym­dlono na dylowka we antryju.

– Jezderkusie, nowo biyda! Co z tom Kowolickom robić?

Zawarech dźwiy­rze i sko­co­łech do jeji kuch­nie po gor­cek wody i jom cuca. Przi dru­gym gorcku mi sie udało i jak łona mie spo­ko­pioła wtoch jest, to zro­bioła sie blado jak kyjza, żech jom musioł zaniyś na szi­zlong do izby Tamech ji wszystko doku­mynt­nie wyta­ba­coł. Patrzała na mie jak na gupigo. Boła jed­nak doś pojętno, ale wystow­cie sie: co byście zro­biyli, kej by Wom za dźwiy­rzami sta­noł we ćmoku goły chop ze brzi­twom w ryn­cy­sku, namy­dlony i z bar­dzo gupiom minom? Toz myśla, że byście tyz zym­gleli. Poprosiołech Kowolicka ło jakiś szrau­byn­ci­jer coby sie te moje pie­troń­ske dźwiy­rze łotwo­rzić. Kowolicka niy miała żodnego ink­szego nocy­nio ino sie­kyra we śrancku pod aus­gu­sym. Polozech po nia. Coby jom wycią­gnąć z pod tego aus­gusa, toch sie musioł sied­nąć na rycka co wele niego stoła. Przepomniołech blank, że na ty rycce poło­żo­łech moja brzi­twa jagech broł­woda do gorcka na cucy­nie Kowolicki. Ta brzi­twa leżała tak masz­kyt­nie, że mi prze­rzła ta cyńść ciała, wtoro sie wsty­dza tu pomia­nu­wać. Bołech za kwilka cołki spyr­skany krwiom i loła sie łona zymie jak woda z kokotka. Musiołech jed­nak coś drabko zro­bić, bo sytu­acjo sto­wała sie coroz gup­szo. Dopodech ta sie­kyra, wzion z rycki ta niysz­czę­sno brzi­twa i… i we tym momyn­cie naroz wtoś zazwo­nioł do dźwiy­rzi Kowolicki.

– Trza łotwo­rzić drab — myśla.

Coby dali niy sioć zgor­szy­nio swo­jym nagym wyglon­dym, toch wycią­gnoł ze tualetki we antryju szu­flodka coby tyn noj­więk­szy wstyd zakryć. Łotwiy­rom dźwiy­rze a tam za niymi betlyj­ko­rze. Jak mie łobo­cyli, pokrwa­wio­nego, ze sie­ky­rom i brzi­twom w rynce i ze szu­flod­kom bez dna — cegoch wtedy niy wie­dzioł — to sop­nyli na słody i haidi uciy­kli na doł.

Jedyn sztok niży zro­bioło sie nowe larmo, bo wtoś szoł na wiyrch i dostoł betlyj­kom po gowie. Potym sie łoko­zało, że to boła moja lip­sta — Trudla, co juz noprowda szła mi noprze­ciw. Jo juz coroz mni poj­mu­woł z tego co sie wypra­wiało. Jak Trudla łobo­coła tyn cołki tyja­ter: no mie z brzi­twom, sie­ky­rom, pokrwa­wio­nego i ze rom­kom zamiast szu­flodki niży pępka i posu­chała mojigo gupigo goda­nio, to ji sie gym­bu­sia łotwarła jak klapa z gołęb­nika. Wzion żech sie wtyn­cos za te moje dźwiy­rze a sie­ky­rom poszło mi to doś gibko.

Zaś łod dug­szego casu, bez dziurka we swo­ich dźwiy­rzach, filu­wała ink­szo moja som­siadka — Lukascycka. Z tego co widziała, zdało ji sie, że to jest napad i zazwo­nioła na poli­cyjo. Jak jo juz koń­coł łodłu­pu­wa­nie moich futrzin, to łoni juz byli.

Niy byda Wom powto­rzoł tego co mi moj dziu­be­cek — znacy Trudla — napy­sku­woł, bo to mogom prze­cy­tać dziecka i bydzie nowe zgor­szy­nie. Wpodech w taki sztres, żech ino som łobcią­gnoł halbka i poszo­łech spać. Dziwuwołech sie rano niy­po­mier­nie, cymu moje zdrza­dło we antryju jest na wyso­ko­ści pasa pole­pione flo­strym a sztep­deka cołko we krwi?

Jesce chca na koniec pedzieć, że kejby niy moja Trudla i Kowolicka, tobych do Wielkanocy prze­sie­dzioł we here­ście.

To by boło tyla ło ty łostudzie.

                                                         **************************

Mieszkam na Śląsku a śląskiego tak naprawdę nie znam i mówić nie potrafię. Dlatego kiedy natrafiam na taki ,,cukiereczek" to się bardzo cieszę.

 Jak znalazłam  tu w sieci to opowiadanie , najpierw 2 razy to czytałam by raz to zrozumieć he he.  Jest czas by się zabawić karnawałowo ,a jak nie ma się ku temu takiej możliwości jak ja tu teraz ,to przynajmniej coś zabawnego mogę  sobie poczytać, a wam to wklejam,i kto chce może się pomęczyć. Ciekawa jestem kto przeczyta do końca ze zrozumieniem. Jak będzie taka potrzeba to służę za tłumacza. (mówić nie potrafię ale rozumieć to i owszem)

A co u mnie słychać?

 Ano jak to u starej baby, mogę tylko o chorobie he he, choć śmieszne to nie jest. 

Dziś w nocy prawie nie spałam i tylko z dużym oporem nie wezwałam pogotowie.

 Strasznie mnie znów dopadło jakieś wyjątkowo paskudne zapalenie oskrzeli i w nocy myślałam że się uduszę.

 Orkiestra która we mnie gra jest wyjątkowo donośna.

 Wtóruje jej okropny kaszel .

 Za godzinę następna porcja antybiotyku.

 Zamiast faworków na które zupełnie straciłam apetyt.

 No i tak to u mnie. 

Lepiej sobie poczytajcie to naprawdę fantastyczne ,z poczuciem śląskiego humoru napisane opowiadanie.

Faworki rewelacja

http://www.wielkiezarcie.com/recipe41593.htm

Faworki I

Taki przepis pamiętam z domu rodzinnego. Mama je smażyła nie tylko w tłusty czwartek. Smakowały także jeszcze na drugi dzień.

Te faworki są słodkie .Mogą być cieńsze, chociaż niektórzy lubią takie jakie są.

Składniki:
- 400 g mąki
- 100 g cukru
- 2 jajka
- 2 żółtka
- 100 g masła lub margaryty
- cukier waniliowy
- szczypta proszku do pieczenia
- szczypta soli
Oraz:
- olej do smażenia
- cukier puder do posypania faworków

Przygotowanie:
Do mąki dodać wszystkie sypkie składniki, następnie dodać miękkie masło (margarynę), jajka i żółtka, Wyrobić ciasto na gładką masę. W razie potrzeby podsypać troszkę mąką.
Ciasto rozwałkować na cienki placek podsypując mąką. Ciąć faworki (paski) na mniej więcej 8×3 cm. W środku naciąć i wywijać jedną stronę ciasta przez powstałe oczko.
Faworki smażyć w rozgrzanym oleju z obu stron na złocisty kolor. Odkładać na papierowy ręcznik. Po przestygnięciu obsypać cukrem pudrem.

Na Tłusty Czwartek polecam Róże Karnawałowe i Pączki.

Te przepisy znalazłam dla nas w sieci

Faworki 2

Składniki:piwo, żółtka, mąka, sól tłuszcz do smażenia, cukier puder do posypania.Jak przyrządzić?Bierzemy 2 jednakowe szklanki, do jednej wbijamy żółtka tyle ile chcemy mieć ciasta (od 3 do 8), do drugiej szklanki wlewamy na taką wysokość piwa ile sięgają żółtka. Dodajemy to do mąki, solimy (nawet sporo), zagniatamy ciasto. Od razu wałkujemy na cienkie placuszki, wykrajamy nożem podłużne paski, nacinamy środek, przeplatamy i smażymy z obu stron... Wyjmujemy na papierowy ręcznik, posypujemy cukrem pudrem.Potrzebne przybory:Jak podawać?

Uwagi:Szybki łatwy przepis, zwykle robi je w domu mój mąż. Przepis nie zawiera cukru, dlatego faworki się nie przypalają. Sa lekkie i puszyste, chrupiące. Polecam. Przepis jest elastyczny tzn. nie ma ścisłej ilości produktów, sami decydujemy czy chcemy tylko zrobić przyjemność ukochanemu czy spodziewamy się dużej liczby gości. Wtedy tylko zwiększamy ilośc żółtek, piwa i mąki.

Czas się spieszyć, karnawał czeka

http://qtravel.netpr.pl/pr/232827/czas-sie-spieszyc-karnawal-czeka

Karnawał w pełni a jak my się bawimy.

 Pamiętam te czasy, kiedy nie przepuściliśmy z moim ślubnym żaden ,,bal" karnawałowy.

 W tym czasie wypadały także urodziny u naszych znajomych i przyjaciół., i te imprezy wykorzystaliśmy oczywiście by się zabawić karnawałowo. 

Teraz u mnie cisza od kiedy w 2002 roku zostałam wdową.

 Ale za to lubię oglądać transmisję corocznego balu w operze wiedeńskiej, i możemy tu sobie poczytać ile kasy trzeba by mieć by uczestniczyć w takiej imprezie. Ale dla niektórych impreza się zwraca, bo tam się nawiązują przecież kontakty towarzyskie wielkich tego świata ,a to już nie jest zabawa he he.

Wiedeń: Bal w operze

Tylko raz w roku. Tylko w Wiedniu. Tylko w Operze Wiedeńskiej. Marzy ci się bal  karnawałowy przez wielkie B? Wybierz się 7 lutego do Wiednia, ubierz piękną wieczorową suknię (koniecznie długą!) lub wytworny frak i wkrocz do sali balowej. Tylko najpierw kup bilet! Mimo niemałej sumy (sam bilet kosztuje € 250 od osoby, a za stolik na 4 osób dopłacimy € 720), co roku chętnych nie brakuje.

Na wiedeńskim Opernball, najbardziej ekskluzywnym balu karnawałowym w Europie pojawiają się takie gwiazdy, jak Sophia Loren,

 Dla mnie to jednak jest przyjemnością ,kiedy w domowych pantoflach wygodnie z mojego fotela mogę popatrzeć jak się bawią w naszym świecie w tym roku w karnawale.

Kolonia: Piąta pora roku

Mieszkańcy Kolonii cieszyć się mogą z niezwykle długiego karnawału. Rozpoczyna się on tradycyjnie 11 listopada o 11.11. Dlaczego? Wytłumaczenie jest niezwykle logiczne. Jedenastka jest symbolem grzechu i rozpusty.

Tradycja organizowania w Kolonii hucznego karnawału sięga roku 1823. Kulminacyjny moment zabawy przypada na tzw. Rosenmontag (Różany poniedziałek), który przypada na ostatni poniedziałek przed Środą Popielcową. W tym roku będzie to 11 luty.

Na ulice Kolonii wyruszy tego dnia rano kilkutysięczny pochód, który po kilku godzinach wspólnego marszu rozdzieli się na karnawałowe grupy i rozleje się po całym mieście. Karnawał w Kolonii nazywany jest „piątą porą roku”. I rzeczywiście, niby zima, a w Kolonii kolorowo.

 Nie wiedziałam że 11 jest liczbą grzechu i rozpusty. A ja pod 11 mieszkam hahaha. 

To by było u mnie dziś tyle o karnawale. 

Nic nie upiekę chyba ,bo mam jeszcze w zamrażarce nawet kawałek świątecznego makowca, który trzeba będzie zjeść.

 Walentynki już poza karnawałem. 40 dni wielkiego postu traktuję także trochę po to by zrzucić te kilka kilogramów , bo kręgosłup czasem mi o tym przypomina, że mam o tym pomyśleć a nie o faworkach . Idę pranie postawić.

 Miłego dnia zaglądajacym tu do mnie życzę.

Niedziela na wesoło- w końcu mamy przecież karnawał

Zatrąb jeśli kochasz Pana-czyli,pośmiejcie się dziś ze mną chociaż troszeczkę

Któregoś dnia poszłam do miejscowej księgarni katolickiej i ujrzałam naklejkę na zderzak z napisem:  „ZATRĄB, JEŚLI KOCHASZ PANA"  Akurat byłam w szczególnym nastroju, ponieważ właśnie wróciłam ze wstrząsającego występu chóru, po którym odbyły się gromkie, wspólne modlitwy, wiec kupiłam naklejkę ZATRĄB, JEŚLI KOCHASZ PANA , i założyłam na zderzak.  Jak dobrze, ze to zrobiłam!!!  Co za podniosłe doświadczenie nastąpiło później! Zatrzymałam się na czerwonych światłach na zatłoczonym skrzyżowaniu,i pogrążyłam się w myślach o Bogu i o tym, jaki jest dobry…  Nie zauważyłam, ze światła się zmieniły. Jak to dobrze, ze ktoś również kocha Pana, bo gdyby nie zatrąbił, nie zauważyłabym… a tak odkryłam, ze MNÓSTWO ludzi kocha Pana.. Wiec gdy tam siedziałam, gość za mną zaczął trąbić, jak oszalały, potem otworzył okno i krzyknął: ” Na miłość boska! Naprzód! Naprzód! Jezu Chryste, naprzód!” Jakimże oddanym chwalcą Pana był ten człowiek!  Potem każdy zaczął trąbić! Wychyliłam się przez okno i zaczęłam machać i uśmiechać się do tych wszystkich, pełnych miłości ludzi. Sama też kilkakrotnie nacisnęłam klakson, by dzielić z nimi tą miłością!  Gdzieś z tylu musiał być ktoś z Florydy, bo słyszałam, jak krzyczał coś o „sunny beach”.  Ujrzałam innego człowieka, który w zabawny sposób wymachiwał dłonią, ze środkowym palcem uniesionym do góry. Gdy zapytałam nastoletniego wnuka, siedzącego z tylu, co to może znaczyć, odpowiedział, że to chyba jest jakiś hawajski znak na szczęście, czy coś takiego.  No cóż, nigdy nie spotkałam nikogo z Hawajów, wiec wychyliłam się z okna i też pokazałam mu hawajski znak na szczęście. Wnuk wybuchnął śmiechem … Nawet jemu podobało się to religijne doświadczenie! Paru ludzi było tak ujętych radością tej chwili, ze wysiedli z samochodów i zaczęli iść w moim kierunku.  Z pewnością chcieli się wspólnie pomodlić, lub może zapytać, do jakiego Kościoła należę, ale właśnie zobaczyłam, ze mam zielone światła. Pomachałam wiec do wszystkich sióstr i braci z miłym uśmiechem, po czym przejechałam przez skrzyżowanie.  Zauważyłam, że tylko mój samochód zdążył to zrobić, bo znowu zmieniły się światła  – i poczułam smutek, ze muszę już opuścić tych ludzi, po okazaniu sobie nawzajem tak pięknej miłości;  otworzyłam wiec okno i po raz ostatni pokazałam im wszystkim hawajski znak na szczęście, a potem odjechałam. Niech Bogu będzie chwała za tych cudownych ludzi!!!                                              ********************************* Mam dziś wyśmienity humor i to nie bez podstaw. Kto tu trochę zna trudny kontakt z moim rodzonym bratem, też pewnie zdziwił by się jego raptowną odmianą wobec swojej jedynej rodzonej siostry, czyli mnie w tym roku. Wczoraj złożył mi niespodziewanie wizytę,(mieszkamy obok siebie w domu dwurodzinnym ale nie widzieliśmy się od sylwestra u mojego starszego syna) i zaprosił na świąteczny obiad .,, Kupiłem kaczkę w Tesco jutro ja upiekę to możesz przyjść na obiad do mnie". Zrobiłam nasze pyzy(kluski z tartych surowych ziemniaków takie jakie jedliśmy u naszej Mamy), http://www.mojewypieki.com/przepis/pyzy-ziemniaczane  znalazłam przepis trochę inny ale podobny na takie pyzy  i  teraz dopiero dochodzę do siebie. Nawet po kielichu wypiliśmy we dwoje pierwszy raz w życiu !!!, hehe Bo raczej mało między nami rodzeństwem było tak PIĘKNIE, wręcz idyllicznie.  Pukam w niemalowane drzewo, i się po prostu cieszę.

Świątecznie tu dziś

http://www.parafiabucz.pl/events/ofiarowanie-panskie-matki-boskiej-gromnicznej/

Dziś

Ofiarowanie Pańskie (Matki Boskiej Gromnicznej)
Warto kliknąć na link  i poczytać historię tego święta 




Obrazki z sieci

Matki Boskiej Gromnicznej (2 luty) – okres zimowy

„Gromnica – zimy połowica”„Gdy w gromnice roztaje, będą marne urodzaje”

„Gdy na gromnice mróz, chowaj sanie, szykuj wóz”

Ludowa nazwa święta Ofiarowania Pańskiego, w niektórych częściach Polski zwanego Oczyszczeniem Najświętszej Maryi Panny. Nazwa święta wzięła się od świec, jakie wierni tego dnia zanoszą do kościoła. Z dniem tym związane są różne prognozy pogody, czego przykładem mogą być liczne przysłowia).
Legenda mówi, że Matka Boska (Gromniczna) z zapaloną świecą chodzi po polach w zimie, strzegąc oziminy. Świecą wskazuje drogę zabłąkanym i strzeże przed wilkami. W wędrówce towarzyszy jej wilk.
Gromnica to woskowa świeca święcona tego dnia, następnie przynoszona do domu. Spełniać miała wiele funkcji, szczególnie ochronnych. Jej nazwa wskazuje na te najważniejsze – miała moc odwracania gromów i błyskawic. Przez cały rok miała za zadanie bronić przed klęskami żywiołowymi i złem, w zimie – przed skutkami mrozu i zamieci. Chroniła przed wilkami.
W niektórych wsiach starano się donieść płomień gromnicy z kościoła do domu. Po powrocie, dymem z gromnicy zaznaczano znak krzyża – na głównej belce pułapowej i na futrynie drzwi. Zabieg ten miał chronić dom. Dzieciom przypalało się włosy, zaznaczając na głowach znak krzyża. Dzięki temu miały nie bać się burz, szczególnie piorunów.
Używano gromnicy w czasie burz, oraz w czasie śmierci któregoś domownika. Towarzyszyła ona przez cały rok życiu rodziny.

oprac. Monika Koziołek

Wstyd powiedzieć ale nie mam w domu gromnicy. (-;

Jestem po,, świątecznym śniadaniu". Chleb ze świeżutkim smalcem.
Wczoraj wybrałam się wreszcie do fryzjera, a w drodze powrotnej wstąpiłam do sklepu mięsnego w którym sprzedawają czasem świeżą już krojoną słoninę.
  Lubię  od wielkiego dzwonu, pajdę chleba z takim domowym smalcem ze skwarkami ,mniam.


                                ********************************

Domowy smalec ze skwarkami

Smalec nie jest ani zdrowy ani dietetyczny. Jest za to przepyszny!

Składniki:

• 500 gram słoniny
• 150 gram wędzonego boczku
• pół dużej cebuli lub jedna mała
• 2 ząbki czosnku
• pół łyżeczki soli
• majeranek

Słoninę i boczek mielimy lub kroimy w drobną kostkę. Do garnka wkładamy najpierw słoninę, na nią kładziemy boczek. Boczek jest mniej tłusty i może się przypalić. Całość zostawiamy na małym ogniu.

Kiedy słonina puści tłuszcz mieszamy. 

Cebulkę drobno siekamy i dodajemy do garnka kiedy wszystkie skwarki są mniej więcej równo zrumienione. Dodajemy też przeciśnięty przez praskę czosnek. Całość zostawiamy jeszcze 10 minut na małym ogniu. Dodajemy sól i majeranek i zdejmujemy z palnika.

Kiedy przestygnie przelewamy do docelowego naczynia aż całkowicie się wystudzi i stężeje.

Jaki jest twój model wychodzenia z takiego dołka?

http://www.zyciejestpiekne.eu/index.php/lizanie-ran/

Można mówić, że życie jest piękne, a jednocześnie dodać wiele innych słów je określających – ciężkie, trudne, skomplikowane. I tak jest. Mamy ogromne możliwości i szanse, możemy zrobić w zasadzie, co tylko chcemy, ale często w trakcie robienia tego coś nie wychodzi.

Wszyscy to przeżywamy i na pewno wiecie, o czym mówię. Są momenty, gdy coś nie idzie, cały misterny plan wali się w gruzach, okazuje się, że nasz pomysł nie działa. Ja też tak mam. W takich chwilach mam ochotę, niczym kot, zwinąć się w kłębek gdzieś w kącie, obok jakiegoś ciepłego pieca, leżeć, nic nie robić i tylko lizać rany. Straszne uczucie – bezradność, chęć rezygnacji i brak sił. Co w takich chwilach robić? Stać się tym kotem.

Zdjęcie z sieci

Myślisz, że pieniądze rozwiążą twój problem? Spójrz na ludzi bogatych i zapytaj ich, czy są szczęśliwi. Oni ciągle muszą rozwiązywać problemy. W co zainwestować, co zrobić z kontrolą z urzędu skarbowego, co zrobić z niewypłacalnymi klientami, oszukującymi partnerami itp. Dla kontrastu spójrz na biedaka, który kręci się koło dworca i próbuje zebrać parę groszy. To jest dokładnie to samo, tylko wymiar się zmienia.

Krótko mówiąc, nigdy nie będzie idealnie. Zawsze coś się będzie sypać i psuć. Jeżeli przez kilka dni masz chwile spokoju, to znaczy, że czarne chmury zbierają się i coś przyjdzie. Ty masz ten problem rozwiązać.

Nie wszystko musi wychodzić. Wartościowe rzeczy nigdy nie leżą na srebrnej tacy gotowe na schrupanie. Czasem trzeba dostać po mordzie, upaść, poczuć smak przegranej, aby dopiero później coś zdobyć.

Aż w końcu przychodzi ten dzień. W mózgu coś się przestawia i włącza się drapieżca. Ten leniwy i zraniony kot podnosi się z rozgrzanego pieca, napręża kręgosłup, prostuje uszy. Patrzy w stojący obok dzbanuszek i widzi swoje odbicie. Zwykły dachowiec przemienia się w prawdziwego lwa. Wylizał swoje rany i jest gotów walczyć dalej. Zrozumiał, że na pewnych rzeczach jednak mu zależy, i chce dalej o nie walczyć. A te rany i niepowodzenia tylko go wzmocniły. Zeskakuje na ziemię i, machając wesoło ogonem w lewo i prawo, idzie po swoje.

A wy jak rozwiązujecie kryzysy wiary w to co robicie? Jaki jest twój model wychodzenia z takiego dołka? 

                          *************************************

Mądre te teksty no nie?  Dosyć !  Straszne uczucie – bezradność, chęć rezygnacji i brak sił. Słoneczko świeci i śniegi na polach giną. Jeszcze nie idzie upragniona wiosna,luty przed nami ale zawsze to bliżej niż dalej.

 Zwykły dachowiec przemienia się w prawdziwego lwa. 


Wylizał swoje rany i jest gotów walczyć dalej. Zrozumiał, że na pewnych rzeczach jednak mu zależy, i chce dalej o nie walczyć. A te rany i niepowodzenia tylko go wzmocniły. Zeskakuje na ziemię i, machając wesoło ogonem w lewo i prawo, idzie po swoje.

Ach w ramkę to sobie chyba wkleję he he.  Kuśtykam od dziś po swoje-;))

Powtórka z mojego pierwszego podwórka (bloga)

Szkody wyrządzone złym odżywianiem, są tak niebezpieczne, gdyż rozwijają się w tempie geometrycznym. Najpierw powoli, niezauważalnie, a później przerażająco szybko.

Wytłumaczę to na prostym przykładzie z piaskiem:

Wyobraź sobie, że zaczynasz z 1 ziarnkiem piasku i każdego dnia podwajasz to, co już masz. W ten sposób, drugiego dnia masz 2 ziarnka, trzeciego 4, czwartego 8… Po tygodniu masz 128 ziarenek. Praktycznie niedostrzegalną ilość. Po 2 tygodniach masz już 16,384 ziarenek – lepiej, ale ostatecznie, ile to może być – łyżeczka? 5 dni później…masz już ponad million! 10 dni później, masz 1,1 biliona (bn), a następnego dnia już 2.2 bn ziaren. Po kolejnych 5 dniach, jesteś zanurzony po szyję w 53 bn ziaren piasku. Widzisz już co się stało? W pierwsze 5 dni zebrałaś tylko 32 ziarenka. Teraz, jednego dnia, dosypują Ci na głowę kolejne 53 bn ziaren piasku. A następnego dnia, przydusi Cię dodatkowych 106 bn…itd.

Dokładnie tak wygląda proces uszkadzania Twoich organów wewnętrznych.

Początkowo, przyszłość wydarza się wolniej, niż tego oczekujesz, a później zdarza się dużo szybciej, niż się tego spodziewałaś.

Z każdym kolejnym rokiem, perspektywa zdrowego, szczupłego ciała coraz bardziej się oddala.

Nie piszę o tym wszystkim, żeby Cię torturować. Piszę o tym, gdyż…

To Ty kontrolujesz to, co dzieje się wewnątrz Twojego ciała!

Jedzenie to obosieczny miecz. Z każdym kęsem, albo płacisz cenę albo zbierasz nagrodę.

“Śmierć zaczyna się w wątrobie”

Wątroba jest jednym z najważniejszych organów. W pierwszej kolejności usuwa toskyny, a następnie rozkłada tłuszcze z pokarmów, które jej dostarczasz. W dzisiejszym petrochemicznym świecie, około 90 tyś. różnego rodzaju toksyn atakuje Twój organizm każdego dnia (m.in. plastiki, konserwanty, barwniki, itd.).

Mam niż psychiczny, i dlatego, a może i nie zupełnie dlatego tym postem zatruwam was dziś i ja troszeczkę hehe. Mimo wszystkiego pozdrawiam wszystkich bardzo serdecznie

                                    **********************************

E tam.. He he

Jakoś niżu psychicznego dziś nie mam , i poszukalam coś na utrwalenie tego dobrego dziś mojego samopoczucia. Wprawdzie sobie ten przepis tylko poczytam ale może z was ktoś wypróbuje  i zrobi sobie takie pewnie bardzo smakowite tarteletki, mniam..

Orzechy mają zbawienne działanie dla dobrego samopoczucia i walki ze stresem. Mają wiele przydatnych związków mineralnych i witamin, które pomagają w zachowaniu dobrej formy psychicznej. 

Tartaletki z orzechami włoskimi 

1 puszka (400 g) słodzonego mleka skondensowanego
400 g orzechów włoskich
ciasto:
220 g mąki pszennej
110 g zimnego masła
50 g cukru
1 żółtko
szczypta soli

przepis na 8 tartaletek 
Przygotuj ciasto: do miski przesiej mąkę, dodaj pokrojone kawałki masła, cukier, żółtko i sól. Szybko zagnieć ciasto, uformuj kulę, zawiń w folię i wstaw do lodówki na co najmniej godzinę. Po tym czasie rozwałkuj ciasto, podziel i wyłóż nim foremki. Wstaw do piekarnika rozgrzanego do 220 st. C i piecz około 15 minut, aż będą złociste. Wyjmij i ostudź. Przygotuj masę: orzechy upraż na suchej patelni i niezbyt dokładnie posiekaj. Puszkę mleka wstaw do garnka, nalej tyle wody, by ją przykryła, i gotuj przez 3 godziny, pamiętając, by podczas gotowania uzupełniać poziom wody. Po tym czasie puszkę przestudź i otwórz (w żadnym razie nie otwieraj jej od razu - to niebezpieczne!). Ciepły kajmak wymieszaj z orzechami. Masę przełóż na wcześniej upieczone kruche spody. 

Autor: Tomasz Deker