http://www.tekstowo.pl/piosenka,irena_santor,powrocisz_tu.html
obrazki z sieci
Gdy los cię rzuci gdzieś w daleki świat,
Gdy zgubisz szczęście swe i poznasz życia smak,
Zatęsknisz do rodzinnych stron
I wrócisz tu, wrócisz, gdzie twój dom.
Powrócisz tu, gdzie nadwiślański brzeg,
Powrócisz tu zza siedmiu gór i rzek,
Powrócisz tu, gdzie płonie słońcem wrzos i głóg,
Gdzie cienie brzóz, piach mazowieckich dróg.
Powrócisz tu, gdzie wierzby pośród pól,
Powrócisz tu, gdzie klucze białych chmur,
Powrócisz tu, by szukać swoich dróg i gwiazd,
By słuchać znów, jak wiosną śpiewa las, powrócisz tu!
Pod niebem wielkich miast swój zgubisz ślad,
Osiągniesz to, co chcesz, za rok, za parę lat.
Lecz gdy zdobędziesz wszystko już,
Z dalekich stron kiedyś wrócisz tu.
Powrócisz tu, gdzie nadwiślański brzeg,
Powrócisz tu zza siedmiu gór i rzek,
Powrócisz tu, gdzie płonie słońcem wrzos i głóg,
Gdzie cienie brzóz, piach mazowieckich dróg.
Powrócisz tu, gdzie wierzby pośród pól,
Powrócisz tu, gdzie klucze białych chmur,
Powrócisz tu, by szukać swoich dróg i gwiazd,
By słuchać znów, jak wiosną śpiewa las.
Powrócisz tu, powrócisz!
**********************
Ech chciało się by to była prawda no nie? Ale jak na razie cienko to wygląda...
Chyba my tu sami starzy pozostaniemy jak się nic nie zmieni. Nie za taką niepodległość ginęli(-;
obrazki z sieci
Gdy los cię rzuci gdzieś w daleki świat,
Gdy zgubisz szczęście swe i poznasz życia smak,
Zatęsknisz do rodzinnych stron
I wrócisz tu, wrócisz, gdzie twój dom.
Powrócisz tu, gdzie nadwiślański brzeg,
Powrócisz tu zza siedmiu gór i rzek,
Powrócisz tu, gdzie płonie słońcem wrzos i głóg,
Gdzie cienie brzóz, piach mazowieckich dróg.
Powrócisz tu, gdzie wierzby pośród pól,
Powrócisz tu, gdzie klucze białych chmur,
Powrócisz tu, by szukać swoich dróg i gwiazd,
By słuchać znów, jak wiosną śpiewa las, powrócisz tu!
Pod niebem wielkich miast swój zgubisz ślad,
Osiągniesz to, co chcesz, za rok, za parę lat.
Lecz gdy zdobędziesz wszystko już,
Z dalekich stron kiedyś wrócisz tu.
Powrócisz tu, gdzie nadwiślański brzeg,
Powrócisz tu zza siedmiu gór i rzek,
Powrócisz tu, gdzie płonie słońcem wrzos i głóg,
Gdzie cienie brzóz, piach mazowieckich dróg.
Powrócisz tu, gdzie wierzby pośród pól,
Powrócisz tu, gdzie klucze białych chmur,
Powrócisz tu, by szukać swoich dróg i gwiazd,
By słuchać znów, jak wiosną śpiewa las.
Powrócisz tu, powrócisz!
**********************
Ech chciało się by to była prawda no nie? Ale jak na razie cienko to wygląda...
Chyba my tu sami starzy pozostaniemy jak się nic nie zmieni. Nie za taką niepodległość ginęli(-;
Żle świadczy o rządzących, jeżeli nasi rodacy muszą wyjeżdżać za chlebem. Bo tutaj powinni mieć pracę, tutaj pracować dla siebie i na dobro kraju. Nie zadbano niestety o to. A szkoda. Pozdrawiam Uleczko :)
OdpowiedzUsuńJak zobaczą tą zadymę w telewizji to pewnie im się powrót odechce(-;Pozdrawiam Aniu
OdpowiedzUsuń... zawsze powrócę ... to moja Ojczyzna ... to moja MATKA ! ... :)
OdpowiedzUsuńUleczkoI pomimo,że nasz syn nie musiał nigdzie wyjeżdżać za "chlebem"
OdpowiedzUsuń- Bóg powołał go w tak młodym wieku do swojgo raju,gdzie pewnie z góry będą.pomgali
najbardziej potrzebującym. Taki był nasz syn,choćby w nocy o północy,ale zawszw nie odmawiał wszystkim,od żebraka pod kściołem,pijaczkowi pod sklepem,potrzebyjacym dzieciom,słał sms-y.. i co teraz ? Zabrał nam go Bóg,zostawił,pustkę codzienne łzy,wizyty przy grobie... i zadaję sobie codziennie to najtrudniejszen pytanie dlaczego?
Moc serdecznych uścisków Uleczko-:)
***alutka***
Przytulam Cie bardzo mocno Alutko kochana i naprawdę brakuje mi słów pocieszenia. Jedynie modlitwa i wiara,że tam na drugiej stronie jest mu dobrze skoro jak piszesz był takim dobrym człowiekiem. Alutko nie mamy gwarancji że dożyjemy wszyscy setki. I chyba choć to niewątpliwie smutne to ważne jak się żyło a nie jak długo się żyło. Żadna matka jednak nie chce przeżyć własne dziecko i stanąć na przy jego grobie. Wzajemnie bardzo mocno ciebie ściskam .Alutko kochana-;))
OdpowiedzUsuń